De jonge herder is de beste uit zijn groep. Krap elf maanden oud, maar zijn prestaties in de gehoorzaamheidssport zijn uitmuntend. Zijn baas werkt daar dan ook hard aan. Vaak trainen. Veel herhalen. Gedisciplineerd wordt naar een volgend examen toegewerkt. De ambitie ligt hoog, de wens om te presteren is groot. Het doel is de beste te zijn. Een paar weken voor het nieuwe examen echter, gaat het ineens mis. De wens om te werken, lijkt bij de hond van de ene op de andere dag weg. Verdwenen. De baas bezoekt meteen de dierenarts, maar fysiek is de hond prima in orde. Het probleem is het werken. Het werken, zonder voldoende plezier.
Afgelopen weekend is op de Shishapangma in Tibet het lichaam teruggevonden van Alex Lowe. Deze bergbeklimmer stond bekend als de beste klimmer van zijn tijd. Mentaal en fysiek bijzonder krachtig, een voorbeeld voor velen die de bergen in hun hart dragen. Regelmatig haalde hij echter zijn schouders op als hij als ‘de beste’ naar voren kwam. Zijn slogan: ‘De beste klimmer is hij die het meeste plezier heeft.’ Wat mij betreft, is juist dat het, wat hem tot legende maakt.
Fun en flow zijn de basis van zo veel meer prestaties dan we soms beseffen. Het tegengestelde van ‘dood trainen’, wat helaas nog steeds voorkomt. Ook (juist?) in hondenland.
Te vaak worden juist jonge honden ontdaan van het ‘jonge hond zijn’. Wordt keer op keer hetzelfde riedeltje oefeningen afgedraaid, zonder uitdaging. Zonder plezier. Zonder te koesteren wat misschien wel het allerbelangrijkste is in het leven: energie.
Wanneer je een doel wilt bereiken, ergens beter in wilt worden, stippel je een weg daarnaartoe uit. In stappen werk je toe naar je doel. Of je nu je eigen coach bent, of een ander helpt zijn doel te bereiken, zonder energie zal je vroeg of laat stranden. Energie is een bijzonder iets. Zoals warmte van een kachel het raam uit vliegt als je dat open laat staan, vervliegt doelgerichte energie als je haar niet beschermt. Energie moet gevoed worden. En juist plezier is daarvoor de beste voedingsstof. We kennen allemaal het gevoel van flow. Op de goede weg zijn, gas geven en de weg onder je voelen doorschieten. Op pad zijn naar het doel: met kracht en energie.
Een goed opgebouwde training zorgt ervoor dat je het flowgevoel oproept. Koestert. Een slecht opgebouwde training daarentegen, is niets anders dan herhaling. En herhaling…is saai. Herhaling kan het open raam bij de kachel zijn en energie als sneeuw voor de zon doen verdwijnen.
Zonder energie om onze doelen te bereiken, worden we passief en juist de emotionele context waarin begeleiding plaatsvindt, maakt dat iemand meer of minder risico loopt op passiviteit. Plezier, spel, onverwachte elementen (een van de kenmerken van spel!) activeren ons. En zijn daarmee cruciaal in het bereiken van een doel. Ongeacht wat dat doel is.
Het gevoel van fun en flow. Zoek dat op. Koester het. Voor jezelf. Voor een ander. Samen. En geen berg is een te grote uitdaging.